Οι ταξιανθίες με τα πολλά ρόδινα άνθη δεν αφήνουν αυτό το όμορφο φυτό να περάσει απαρατήρητο. Έχει βλαστό τετραγωνικό, όρθιο με πολλές διακλαδώσεις και φύλλα ακέραια, τα κατώτερα μεγαλύτερα και σε ρόδακα. Άνθη με 5 πέταλα που είναι ενωμένα στη βάση. Παλιότερα το χρησιμοποιούσαν σαν αντιπυρετικό. Σε βραχώδεις τοποθεσίες, πρανή και άκρες δρόμων. Ανθίζει από τον Μάιο στα περισσότερα μέρη της ηπειρωτική Ελλάδας και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μέχρι και τα 2.000 μέτρα.
Από πολλούς θεωρείται ότι πρόκειται για το «μέγα κενταύριον» των αρχαίων Ελλήνων. Είναι δημοφιλές βότανο στην λαϊκή ιατρική που το χρησιμοποιεί για την αντιμετώπιση του πυρετού, γι’ αυτό και το λαϊκό του όνομα είναι «θερμοβότανο».
Έχει πολύ πικρή γεύση, που διατηρείται ακόμα και σε μεγάλες διαλύματα. Περιέχει πικρά γλυκοσίδια, νικοτινικό οξύ, αλκαλοειδή (γεντιανίνη, γεντιανιδίνη και γεντιοφλαβίνη), φαινολικά οξέα, κ.α. .
|