Φυτό της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο από την αρχαιότητα έχει συνδεθεί με θρησκείες.
Από την προϊστορική ήδη εποχή, ο κρίνος αυτός χρησιμοποιήθηκε ως διακοσμητικό μοτίβο στην Κρήτη και τη Σαντορίνη, σε τοιχογραφίες, λάρνακες και όπλα. Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμαζαν «ρόδο της Ήρας», υποστηρίζοντας ότι βλάστησε από τις σταγόνες του γάλακτος της Ήρας που έπεσαν στο έδαφος. Η χριστιανική θρησκεία συνέχισε την χρήση του ως θρησκευτικού συμβόλου και τον συνάρτησε με την Παναγία. Είναι ο κρίνος που πρόσφερε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία για να της αναγγείλει την θαυματουργή έλευση του Χριστού. Συμβολίζει την αειπαρθενία της Παναγίας.
Σήμερα, τον Κρίνο της Παναγίας τον βρίσκουμε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα είτε ως καλλωπιστικό είτε ως δραπέτη από κήπους. Αυτοφυής θεωρείται ότι υπάρχει στην Ανατολική Κρήτη (επαρχία Μεραμπέλου νομού Λασιθίου), την Καστοριά, τις Πρέσπες, την Μονεμβασιά, τα Τέμπη...
Ο φυσικός βιότοπος του είναι πετρώδεις και βραχώδεις θέσεις, κρημνοί, αραιοί θαμνώνες.
Βλαστός με φύλλα σε όλο το μήκος του, με τα κατώτερα πολύ μεγαλύτερα να φτάνουν τα 30εκ. και τα ανώτερα πολύ μικρότερα. Άνθη πάνω από 10 στο άνω μέρος του βλαστού, λευκά, εύοσμα, μήκους μέχρι 8εκ. με τέπαλα κυρτά προς τα έξω.
Ανθίζει κυρίως τον Μάιο.
*** Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό Σχεδόν Απειλούμενο (ΝΤ).