|
|
|
|
|
Επιστ/κή ον/σία:
|
Mandragora officinarum L.
|
|
Συνώνυμα:
|
Mandragora autumnalis
|
|
Οικογένεια:
|
SOLANACEAE
|
|
Κοινή ον/σία:
|
Μανδραγόρας ο φθινοπωρινός
|
|
Ετυμολογία:
|
autumnalis = φθινοπωρινός
|
|
Υψόμετρο:
|
0-300μ
|
|
Ενδιαίτημα
|
Ασβεστολιθικοί βράχοι, Θαμνώνες, Ακαλλιέργητοι αγροί και όρια καλλιεργούμενων αγρών, Φρύγανα
|
|
Ενδημικό
|
Όχι
|
|
Προστασία::
|
|
|
Κατάσταση:
|
|
|
Γεωγραφική εξάπλωση:
|
Νότια Πίνδος, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Κρήτη, Κυκλάδες, Ανατολικό Αιγαίο, Αμοργός, Αττική
|
|
Το ανθρωπόμορφο ρίζωμα του μανδραγόρα σε συνδυασμό με τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, που είναι γνωστές από την αρχαιότητα, είναι ο λόγος που το φυτό είναι φορτωμένο με ένα πλήθος από δοξασίες. Τα πολύ μεγάλα φύλλα φύονται σχεδόν κατ’ ευθείαν από τη ρίζα και σχηματίζουν εντυπωσιακό κατακείμενο ρόδακα, στο κέντρο του οποίου αναπτύσσονται τα κυανοϊώδη κωδωνοειδή άνθη. Σε πετρώδεις τοποθεσίες και χέρσα χωράφια.
|