|
|
|
|
|
Επιστ/κή ον/σία:
|
Ophrys omegaifera H. Fleischmann 1925 subsp. omegaifera
|
|
Συνώνυμα:
|
|
|
Οικογένεια:
|
ORCHIDACEAE
|
|
Κοινή ον/σία:
|
Οφρύς η ωμεγάφερη
|
|
Ετυμολογία:
|
omegaifera (ωμεγάφερη), από το θυρεό σε σχήμα Ωμέγα που φέρει στο χείλος
|
|
Υψόμετρο:
|
0-1000μ
|
|
Ενδιαίτημα
|
Θαμνώνες, Ξέφωτα Δασών, Φρύγανα, Ελαιώνες
|
|
Ενδημικό
|
Όχι
|
|
Προστασία::
|
|
|
Κατάσταση:
|
Χαμηλού Κινδύνου - LC
|
|
Γεωγραφική εξάπλωση:
|
Πελοπόννησος, Κρήτη, Κυκλάδες, Ανατολικό Αιγαίο, Δυτικό Αιγαίο, Θρυπτή, Κέα
|
|
Χείλος καφεκόκκινο, χνουδωτό, τρίλοβο με θυρεό λείο πιο ανοιχτόχρωμο που περιγράφεται με ένα λευκό η γαλάζιο "ω". Από το έντονα λυγισμένο χείλος απουσιάζει το αυλάκι της βάσης, κάτι που την ξεχωρίζει από την O. Fusca που έχει συχνά τον ίδιο θυρεό. Σέπαλα πράσινα και πέταλα με κοκκινωπό κυματιστό περίγραμμα. Το ενδημικό υποείδος O. omegaifera ssp. basilissa ξεχωρίζει από τα πολύ μεγάλα άνθη με χείλος που μπορεί να φτάσει τα 3 εκ. Σε φρύγανα.
|