|
Γεωγραφική εξάπλωση:
|
Βόρεια Ανατολική Ελλάδα, Βόρεια Κεντρική Ελλάδα, Βόρεια Πίνδος, Νότια Πίνδος, Ανατολική Κεντρική Ελλάδα, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Νησιά Ιονίου, Κρήτη, Κυκλάδες, Βόρειο Αιγαίο, Δυτικό Αιγαίο, Αγρόκτημα στο "Σπηλάκι" , Αμοργός, Ίδη , Λευκά Όρη , Μονεμβασία, Όρη Ανατολικής Λακωνίας, Τουρκοβούνια
|
Άλλο ένα βολβώδες φυτό, που ανθίζει από τα μέσα Αυγούστου και προαναγγέλλει το φθινόπωρο.
Κοινό, πλατιά διεσπαρμένο πολυετές φυτό με μεγάλη ογκώδη βολβό που φτάνει τα 15 εκ. σε διάμετρο. Τα φύλλα είναι λεία, πλατιά, λογχοειδή και παρουσιάζονται τον χειμώνα και την άνοιξη.
Ανθοφόρος βλαστός κοκκινωπός, όρθιος, λεπτός, άφυλλος.
Άνθη πολλά, σε πυκνή επιμήκη ταξιανθίες με τέπαλα λευκά με ρόδινο νεύρο.
Φύεται μέχρι την ορεινή ζώνη, σε πετρώδεις και χέρσες τοποθεσίες, φρύγανα, δρυοδάση και ελαιώνες.
Βοτανικά, όπως φαίνεται και από τα πολλά συνώνυμα, το όνομά του φυτού έχει πολλές αναθεωρήσεις, αλλά στην Ελλάδα ττο κοινό του όνομα συνεχίζει να ε «σκιλλοκρεμμύδα», συνδυάζοντας το αρχαίο όνομα «σκίλλα» με τη ρίζα του φυτού που μοιάζει με ένα μεγάλο κρεμμύδι. Άλλα λαϊκά ονόματα είναι ασκέλλα, ασκελετούρα και κρεμμυδασκέλα.
Επειδή είναι δηλητηριώδες το συναντάμε σε τεράστιους αριθμούς, αφού δεν μπορούν να το φάνε τα ζώα. Έχει σημαντικές φαρμακευτικές ιδιότητες, γνωστές από την αρχαιότητα. Ο Πυθαγόρας το χρησιμοποιούσε ως αλεξιφάρμακο. Ο βολβός της κρεμμυδασκέλλας έχει διουρητικές, αντιασθματικές, αποχρεμπτικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες.
Η αντοχή της κρεμμυδασκέλλας σε δύσκολες οικολογικές συνθήκες οδήγησε τον ελληνικό λαό από την αρχαιότητα να την αναδείξει σε σύμβολο καλοτυχίας και αντοχής. Όπως και οι αρχαίοι έτσι και οι σύγχρονοι Έλληνες κρεμάνε έξω από το σπίτι τους μια κρεμμυδασκέλλα την πρωτοχρονιά για γούρι. Στις Κυκλάδες την χρησιμοποιούν τον Αύγουστο και ως στοιχείο για να προβλέψουν τον καιρό του χειμώνα. Αν η ταξιανθία με τα λουλούδια είναι όρθια, αυτό σημαίνει ότι ο χειμώνας θα είναι βροχερός.
|