Ο δίκταμος είναι ενδημικό φυτό της Κρήτης, που φυτρώνει σε απρόσιτες βραχώδεις θέσεις.
Στην αρχαιότητα έγινε διάσημο για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Σύμφωνα με τις απόψεις των αρχαίων βοηθούσε τις γυναίκες στον τοκετό, έβγαζε τα βέλη και θεράπευε τις πληγές. Ο Αριστοτέλης του έδωσε επιστημονική εγκυρότητα, γράφοντας ότι όταν τα αγριοκάτσικα στη Κρήτη πληγώνονται από τα βέλη των κυνηγών, τρώνε δίκταμο για να αποβάλουν το βέλος ή το βάζουν πάνω στην πληγή για να θεραπευθούν. Την άποψη δέχτηκε και ο Βιργίλιος, ο οποίος στην «Αινειάδα» του γράφει πως όταν ο Αινείας, ο ιδρυτής της Ρώμης, πληγώθηκε σοβαρά από βέλος η Αφροδίτη πήγε αμέσως στην Κρήτη, έκοψε δίκταμο και τον γιάτρεψε.
Το 1668 ο Dapper φιλοτέχνησε μια χαλκογραφία με ένα πληγωμένο αγριοκάτσικο να τρώει δίκταμο για να θεραπευτεί.
Συνολικά 20 αρχαίοι συγγραφείς, σε 220 έργα τους κάνουν 550 αναφορές στην θεραπευτική δύναμη του βότανου.
Η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο δίκταμος πήρε το όνομά του από το όρος Δίκτη. Οι Κρητικοί τον ονομάζουν και «έρωντα» (έρωτα), γιατί παλιότερα οι νέοι ανέβαιναν στα άγρια βράχια, δένονταν με σχοινιά και, διακινδυνεύοντας τη ζωή του, έκοβαν δίκταμο για να τον προσφέρουν στην αγαπημένη τους, ως απόδειξη του έρωτά τους.
Ο δίκταμος δεν χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κουζίνα της Κρήτης. Η χρήση του ήταν φαρμακευτική, γι’ αυτό και άλλα κρητικά του ονόματα είναι «στομαχοβότανο» και «στομαχόχορτο».
|