Για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες, η παπαρούνα χρησιμοποιείται από την προϊστορική εποχή στην Ελλάδα ως φάρμακο ηρεμιστικό, υπνωτικό, καταπραϋντικό.
Στην Μικρά Ασία οι μανάδες το χρησιμοποιούσαν για να κοιμίζουν τα παιδιά, όταν δεν ήθελαν να τις ενοχλούν. Στην λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν τα αποξηραμένα πέταλα σε καταπραϋντικά, αντιβηχικά και κατευναστικά ροφήματα.
Ο Θεόφραστος περιγράφει 4 είδη μήκωνος (παπαρούνας): Την κοινή ή κουτσουνάδα (Papaver rhoeas). Την υπνοφόρο ή ύπνο,
ή αφιόνι (Papaver somniferum). Την υβριδική ή αγκιναρόχορτο (?). Και τη κίτρινη ή γιαλόπετρο (Glaucium flavum). Ανάλογα με το είδος οι παπαρούνες έχουν ναρκωτικές, μαλακτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες..
Η μήκων η υπνοφόρος, (Papaver somniferum) που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία, συνδέθηκε με προϊστορικές λατρείες και αργότερα με τη Δήμητρα και την Περσεφόνη. Στην Κρήτη έχει βρεθεί υστερομυκηναΐκό (περίπου 1000 π.Χ.) ειδώλιο θεάς με διακόσμηση τρεις κάψες παπαρούνας στο κεφάλι .