Ενδημικό της Στερεάς Ελλάδας (Οίτη) και της Πελοποννήσου (Χελμός Ζήρεια, Πάρνωνα, Ταύγετο). 

Πολυετές είδος με ξυλώδες ρίζωμα που έρπει κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Φύλλα βάσης διαιρεμένα σε 3 φυλλάρια, τα οποία με την σειρά τους διαιρούνται περαιτέρω σε 3 ωοειδείς ελλειπτικούς λοβούς με αδρά  οδοντωτό κράσπεδο και πυκνή τρίχωση στην επιφάνειά τους.

Βλαστός, ύψους 40-120 εκ., με γραμμώσεις και πιεσμένο τρίχωμα, διακλαδισμένος στο ανώτερο τμήμα του.

Βιότοπος: ρεματιές και πετρώδεις θέσεις σε δάση με έλατα και μαυρόπευκα, κοίτη και πρανή χειμάρρων, κράσπεδα δασικών δρόμων, και γενικά σκιερές θέσεις που συγκρατούν υγρασία σε ασβεστολιθικό υπόστρωμα και σε υψόμετρα 1000-1800 μ.

Άνθη μικρά σε σύνθετα σκιάδια.

Ανθίζει Μάιο - Ιούνιο.