Είδος με ενδιαφέρουσα κατανομή. Εξαπλώνεται στα νησιά των Αζορών που βρίσκονται στον Ατλαντικό Ωκεανό, σε παράλιες περιοχές της Ευρώπης που γειτνιάζουν με τον Ατλαντικό (Βρετανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία) και σε όρη της τροπικής Αφρικής. Στην Ελλάδα είναι γνωστό από την Δυτική Κρήτη και το Πήλιο, ενώ το 2009 ο Λευτέρης Καλπουτζάκης επιβεβαίωσε μια παλιά αναφορά του 1879 από τον Πάρνωνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώτος από τους δύο υποπληθυσμούς του Πηλίου βρέθηκε κοντά στην Ζαγορά από την βοτανικό Σοφία Τοπάλη, η οποία στην Κατοχή εκτελέστηκε από τους Γερμανούς για την αντιστασιακή της δράση. Είναι πολυετές είδος που σχηματίζει τάπητα. Φύλλα εναλλασσόμενα, έμμισχα, με βραχύ και αραιό τρίχωμα. Βιότοπος: Παραποτάμια δάση με πλατάνια, υγρές και σκιερές θέσεις κάτω από καστανιές, κοντά σε ρυάκια και πηγές. Άνθη μικρά, μονήρη στις μασχάλες των φύλλων, λευκά ή υπόλευκα με αποχρώσεις ρόδινες ή ιώδεις. Ανθίζει Απρίλιο - Ιούνιο.
*** Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).
|