|
|
|
|
|
Επιστ/κή ον/σία:
|
Persicaria hydropiper (L.) Delarbre 1800
|
|
Συνώνυμα:
|
Persicaria hydropiper (L.) Opiz , Persicaria hydropiper var. diffusa Kitag. , Persicaria hydropiper var. vulgaris (Meisn.) Ohki , Persicaria vernalis Nakai ,Polygonum hydropiper L. , Polygonum hydropiper var. longistachyum Y.L. Chang & S.X. Li , Polygo
|
|
Οικογένεια:
|
POLYGONACEAE
|
|
Κοινή ον/σία:
|
|
|
Ετυμολογία:
|
|
|
Υψόμετρο:
|
|
|
Ενδιαίτημα
|
|
|
Ενδημικό
|
Όχι
|
|
Προστασία::
|
|
|
Κατάσταση:
|
|
|
Γεωγραφική εξάπλωση:
|
Βόρεια Ανατολική Ελλάδα, Βόρεια Κεντρική Ελλάδα, Βόρεια Πίνδος, Νότια Πίνδος, Ανατολική Κεντρική Ελλάδα, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Νησιά Ιονίου, Ανατολικό Αιγαίο, Βόρειο Αιγαίο, Μπέλλες , Χορτιάτης
|
|
Τα λουλούδια είναι λευκά έως ροζ , μόλις και μετά βίας ανοιχτά και είναι σχεδόν άμισχα ,πέταλα και σέπαλα παρόμοια.Η εξωτερική επιφάνεια των tepals είναι συνήθως πράσινο με ροζ ή λευκό και διάστικτη με μικροσκοπικές τρύπες μπορεί να χρειαστεί μεγέθυνση για να φανούν καθαρά .Τα φύλλα είναι εναλλάξ, ως επί το πλείστον έχουν σχήμα λόγχης στην άκρη , κωνικά ή σφηνοειδή στη βάση και άμισχα. Στα φύλλα οι άκρες είναι χωρίς δόντια, αλλά με λεπτές βλεφαρίδες που μοιάζουν με τρίχες . Στη βάση του μίσχου των φύλλων υπάρχει μεμβρανώδη θήκη (ocrea) που εκτείνεται γύρω από το στέλεχος , με χλωμό νευρώσεις και αγκαθωτούς τρίχες στο άνω άκρο του. Τα στελέχη είναι λεία , όρθια στη διάδοση, απλά ή με διακλάδωση . Όταν βρεθεί πλαγιαστό βγάζει ρίζες στα γόνατα .
|